Do obliczenia objętości mas ziemnych metodą warstwic trzeba posłużyć się planem warstwicowym z układem istniejącym i projektowanym. Jedną z dwóch podstaw każdej obliczanej bryły wyznacza na planie położenie warstwicy istniejącej i projektowanej. Płaszczyzna taka znajduje się w poziomie każdej warstwicy na terenie objętym robotami ziemnymi.
Oznaczenia na planie do obliczania objętości robót ziemnych metodą warstwic.
Objętość brył znajdujących się między kolejnymi płaszczyznami w poziomie warstwic oblicza się mnożąc średnią z sumy ich powierzchni przez odległość (skok) warstwie według wzoru:
w którym: P1 i P2 — powierzchnia płaszczyzn na poziomie sąsiednich warstwic, k — odległość warstwic.
Całkowitą objętość mas ziemi z wykopów i nasypów oblicza się mnożąc sumę powierzchni przez skok warstwic.
Do obliczania powierzchni pól wyznaczonych przez warstwice można stosować sposoby wymienione przy metodzie przekrojów. Miejsca zetknięcia się linii warstwic projektowanych z istniejącymi wyznaczają punkty zerowe, a linia łącząca te punkty tworzy granicę terenu robót ziemnych.
Metodę warstwic można stosować do obliczania objętości mas ziemnych na terenach wyrównywanych, objętości płytkich wykopów szeroko przestrzennych itp.