Wszelkie zbiorniki sztuczne, czyli wymagające wykonania uszczelnienia dna, mogą mieć brzegi wykonane z prefabrykatów betonowych, lub brzegi, ich mogą stanowić różnego rodzaju murki lub ścianki. Konstrukcja umocnienia brzegu w zbiornikach sztucznych powinna być szczelina, i umożliwiać powiązanie z materiałem uszczelniającym dno. Dlatego też ściany pionowe zbiorników powinny mieć wysuniętą na 10-20 cm stopę fundamentową ułatwiającą powiązanie z takim materiałem.
Ściany zbiorników mogą być wykonane jako mury o różnych przekrojach, z kamieni naturalnych lub sztucznych łączonych zaprawą cementową. Do tego celu nie nadają się kamienie o dużej nasiąkliwości (kruszące działanie lodu) ani kamienie o małej wytrzymałości mechanicznej. Z kamieni sztucznych używanych do tego celu stosuje się często cegłę klinkierową.
Ścianki zbiorników sztucznych buduje się coraz częściej z betonu układanego na miejscu w odpowiednio wykonanych deskowaniach. Beton przeznaczany na ścianki zbiorników powinien zawierać kruszywo z kamieni nienasiąkliwych. Niedopuszczalne jest używanie do tego celu betonu z kruszywa ceglanego. Ścianki, podobnie jak inne konstrukcje betonowe, muszą być dzielone szczelinami dylatacyjnymi, w których układa się najczęściej specjalnie wykonane taśmy z elastycznych tworzyw sztucznych.
Powierzchnia ścianek tworzących brzeg powinna być od strony zbiornika możliwie gładka. Jest to ważne, gdy chodzi o utrzymanie dużej czystości zbiornika. Górna powierzchnia ścianek może mieć różny kształt. Najczęściej ścianki zbiorników sztucznych przykrywa się płytą wysuniętą w stosunku do pionowej płaszczyzny ścianki około 10 cm w kierunku zbiornika, przez co się tworzy charakterystyczny nawis. Powoduje on powstanie pod płytą cienia, tworzącego ciemną linię, która podkreśla linię brzegu. Należy pamiętać, że nawis taki bardziej niż ścianka pionowa utrudnia zwierzętom wchodzenie i wychodzenie z wody.
Różne rodzaje górnych powierzchni ścianek zbiorników ogrodowych.