Wbijanie ostrych gwoździ w cienkie listewki kończy się na ogół wzdłużnym pęknięciem od czoła, nawet wtedy, gdy miejsce wbijania jest trochę oddalone od czoła. Po prostu ostry koniec gwoździa rozdziela drewno wzdłuż słojów. Można się przed tym zabezpieczyć zbijając ostry czubek gwoździa młotkiem. Na ostrzu utworzy się mały zadzior, który przy wbijaniu będzie słoje drewna miażdżył, zamiast rozszczepiać. Zadzior nie pogorszy warunków wbijania gwoździa głębiej.
Zbijanie krawędziaków
Przy czołowym łączeniu dwóch krawędziaków w kształt litery T trzeba dla pionowego słupka stworzyć opór. Przy takim bowiem połączeniu gwoździe wbijamy skośnie. Skośnie też działające siły powoduje przesuwanie słupka pionowego z miejsca łączenia podczas uderzeń młotkiem. Opór zapobiegnie temu. Przy elementach o niewielkich przekrojach za taki opór może posłużyć ścisk stolarski, najlepiej śrubowy, który bardzo silnie zaciskamy na poziomej belce, dosuwąjąc jego ramię do słupka dokładnie ustawionego.
Uchwyt do malowania
Jeżeli chcemy jednocześnie pomalować ramkę drewnianą np. od obrazu ze wszystkich stron, to musimy sobie zapewnić miejsce trzymania, które nie będzie malowane. Za taki uchwyt może posłużyć drewniana listewka przybita gwoździkami do spodu ramki. Za nią trzymamy podczas całego malowania. Po wyschnięciu farby łatwo ją będzie oderwać i jedynie małym pędzelkiem domalować powierzchnie w miejscach przybicia listewki. Podczas schnięcia farby ramkę zawieszamy zaczepiając o listewkę.
Wbijanie kołków
Drewnianych kołków łączeniowych nie wolno wbijać w czoło płyty wiórowej. Przy naniesieniu zbyt dużej ilości kleju w otwór, wbijany kołek może bowiem spowodować jej wzdłużne rozszczepienie. Dlatego każdą wąską płytę trzeba najpierw zacisnąć w szczękach imadła, pamiętając o podłożeniu pomiędzy szczęki a płytę drewnianych podkładek ochronnych. Gdy płyta szczególnie większa nie da się zamocować w imadle można założyć zwykły ścisk stolarski, chwytając nim płytę w miejscu wbijania kołka. Tu też trzeba pamiętać o podkładkach ochronnych.
Wbijanie skośne
Przy łączeniu drewnianych elementów np. odcinków desek, ustawionych prostopadle trzeba się liczyć z tym, że gwoździe mogą się wysuwać z dolnego elementu, W ten bowiem element wbijamy je wzdłuż słojów drewna, a to nie jest zbyt pewne zamocowanie. Dużo większą siłę zamocowania uzyskamy, jeśli wszystkie gwoździe wbijane wzdłuż jednej linii będziemy wbijać skośnie pod rożnymi kątami i w różnych kierunkach względem linii słojów.