Stopniowo rola kuchni wiejskiej uległa zmianie. Wiele czynności w gospodarstwie rolnym zmechanizowano i przeniesiono ich wykonywanie z kuchni do budynków inwentarskich. Sama kuchnia pozostała głównie miejscem codziennego przygotowywania i spożywania posiłków. Mimo zredukowania programu, kuchnia nie przestała być w domu wiejskim pomieszczeniem najważniejszym, a typ kuchni tzw. farmerskiej przejęło również miasto.
Kuchnia wiejska nie może być mała. Jej powierzchnia powinna wynosić minimum 12 m2. Poza wymienionym już przygotowywaniem i spożywaniem posiłków, przetwarza się w niej płody rolne wyprodukowane w gospodarstwie. Oprócz kuchni węglowej, elektrycznej czy gazowej oraz mebli kuchennych, trzeba liczyć się z koniecznością ustawienia w tym pomieszczeniu lodówki, maszyny do szycia, ewentualnie pralki automatycznej i innych urządzeń. Skupienie tych wszystkich sprzętów na jednej powierzchni może znacznie usprawnić prace domowe. Tylko wtedy można jednocześnie gotować, prać, piec, prasować, a nawet, jeżeli istnieje taka potrzeba, gotując nadzorować odrabianie lekcji przez dziecko.
Usytuowanie kuchni wiejskiej
Kuchnia powinna być usytuowana w północno-wschodniej lub północno-zachodniej części budynku, by nadmierne nasłonecznienie nie przeszkadzało w pracy gospodyni i nie powodowało szybkiego psucia się produktów spożywczych. Okna w niej muszą umożliwiać wgląd na teren zagrody, by podczas zajęć domowych można było nadzorować gospodarstwo. Kuchnia powinna być oświetlona światłem dziennym w taki sposób, by cień nie padał na miejsce pracy. Sztuczne oświetlenie jednym, centralnie umieszczonym źródłem światła jest niewystarczające – takie światło można traktować jedynie jako pomocnicze. Głównym światłem roboczym powinien być rząd świetlówek umieszczonych pod wiszącymi szafkami, z boku i nad stołem.