Przy ręcznym przecinaniu wzdłużnym wszelkich listew, desek a nawet płyt może wystąpić zjawisko zakleszczania się brzeszczota piły na skutek sprężystego zaciskania się linii rzazu. Aby to wyeliminować musimy w szczelinę wsunąć cienki drewniany klin, który poszerzy rzaz. Klin ten przesuwamy w miarę przecinania tak, aby zawsze znajdował się o 50 cm od piły. Należy jednak pamiętać, że klin nie może zbyt mocno rozpychać szczeliny, gdyż grozi to rozłupaniem ciętej deski szczególnie w ostatnim etapie przecinania.
Przyrząd do ostrzenia
Ostrzenie każdej piły ręcznej rozpoczyna się od spiłowania pilnikiem wierzchołków zębów, tak aby wyrównać ich wysokości. Dopiero po tym piłuje się wręby między zębami i ostrzy je. Do piłowania wierzchołków musimy zdjąć z pilnika rączką i płasko przesuwać go wzdłuż linii zębów. Pracę znacznie ułatwi w tym wypadku osadzenie pilnika w specjalnym przyrządzie z drewna. Pilnik klinuje się w przyrządzie, który dosuwamy do boku piły i dociskając taki zestaw od góry spiłowujemy wierzchołki, a następnie kształtujemy je i ostrzymy.
Dokładne przecinanie
Pasowanie wszystkich drewnianych części zależy przede wszystkim od dokładności ich wykonania. Dlatego też nigdy przy przecinaniu piły nie prowadzimy wzdłuż zaznaczonej rysy; zawsze przecinamy obok niej od strony przyszłego odpadu. Gdy część okaże się nieznacznie dłuższa, zawsze możemy ją dopasować pilnikiem lub poprzez szlifowanie papierem ściernym. Cięcie przy zaznaczonej linii, a nie po niej pozwala stale kontrolować poprawność cięcia. Przy odrobinie wprawy będziemy w stanie prowadzić brzeszczot w odległości 0,5 mm od linii.
Zamknięcie kleju
Kiedy się długo pracuje z klejem stolarskim, zarówno wodnym, jak i rozpuszczalnikowym, wysycha on w naczyniu, zasycha na obrzeżu naczynia i pędzla. Aby temu zapobiec, warto w pokrywce wykonać otwór i przez niego przetknąć pędzel. Przy smarowaniu pokrywka nie będzie zbytnio przeszkadzać, a po odłożeniu pędzla do puszki, pokrywka zamknie je, zapobiegając wysychaniu kleju. Pokrywkę trzeba zamocować na trzonku w takim miejscu, aby pędzel był zanurzony w kleju tylko częścią włosia.
Krata w oknie
Wiele naszych okien bądź balkonów zabezpieczamy na ogół stalowymi kratami. Mało jednak kto wie, że krata wykonana z okrągłych prętów o średnicy 8-10 mm, najczęściej z prętów zbrojeniowych jest mało warta. Otóż bez problemu można pręty przeciąć nożycami hydraulicznymi. Będzie to o wiele trudniejsze, gdy kratę zespawamy z płaskowników usytuowanych poprzecznie przekrojem. Również przecięcie ręczną piłką będzie trudniejsze niż pręta okrągłego. Trudniejsze, bowiem każdą kratę i tak można przeciąć.
Obcinanie dłutem
Przy okleinowaniu obrzeży płyt zarówno laminowanymi paskami obrzeżowymi jak i paskami naturalnej okleiny zachodzi konieczność obcięcia brzegów wystających na kilka milimetrów poza krawędzie płyty. Ściąć to wystające obrzeże można ostrym, szerokim dłutem, przesuwanym po powierzchni płyty. O dokładności ścięcia decyduje przede wszystkim jak najbardziej ostre dłuto. Przy ścinaniu oklein naturalnych dłuto prowadzimy zawsze zgodnie z kierunkiem słojów – nigdy pod nie. Dłuto przesuwa się oparte o płytę.
Domowy pieniek
Niezbędnym urządzeniem w kuchni jest drewniany pieniek, na którym można zbić kotlety lub też przerąbać kość w mięsie. Łatwo taki pieniek skleić z drewnianych klocków o przekroju kwadratowym. Pieniek powinien mieć grubość 5-8 cm. Poszczególne sklejone klocki należy wzmocnić nierdzewną obejmą skręconą śrubami, mocno ściskającą cały pieniek. Potrzebne klocki do budowy pieńka można odciąć od długiego krawędziaka i o odpowiednim przekroju poprzecznym np. 6×6, 8×8 cm.