Pomieszczeniem, w którym coraz częściej skupia się życie domu jest pokój dzienny, inaczej zwany pokojem więzi rodzinnej. Na wsi wywodzi się on z tradycji „białej izby” – reprezentacyjnego pomieszczenia chałupy chłopskiej. W „białej izbie” wisiały wizerunki świętych, kołysały się u sufitu barwne pająki, piętrzyły się, aż po belki, haftowane poduchy, lśniły czystością sosnowe deski podłogi. Korzystało się z tej izby rzadko, z tego chociażby względu, że mieściła się w nie ogrzewanej części domu. Współczesny pokój więzi rodzinnej w domu wiejskim pełni również wszelkie funkcje reprezentacyjne, choć coraz częściej próbuje się przełamać kanon reprezentacyjności (do czego w dużej mierze przyczynia się obecność telewizora) i uczynić zeń pomieszczenie pełne ruchu i życia. Dom wiejski jest miejscem, gdzie przebywają osoby w różnym wieku, o różnych osobowościach i zainteresowaniach, toteż ważne jest, aby pokój więzi rodzinnej godził sprzeczne nieraz poglądy członków rodzinnej społeczności na urządzenie mieszkania, aby był miejscem, w którym dobrze czują się staroświeccy dziadkowie, zachowawczy rodzice i awangardowe dzieci.
Kuchnia wiejska
Kuchnia wiejska pełni do dziś rozliczne funkcje, choć znacznie zredukowane w stosunku do czasów nie tak przecież odległych. Tu przygotowywano pokarm dla ludzi i karmę dla zwierząt, tu toczyło się życie domowe i towarzyskie, stanowiła też kuchnia swoistą „śluzę brudu”, łazienkę i sypialnię, zwłaszcza zimą, ponieważ było to niejednokrotnie jedyne systematycznie ogrzewane pomieszczenie w domu. By sprostać tak różnorodnym zadaniom, kuchnia musiała być przestronna, a sprzęty w niej solidne i wygodne, służące rodzinie z pokolenia na pokolenie. Te sprzęty: masywny stół, ławy, zydle, kuchenne kredensy i półki, wykonywali najczęściej cieśle, którzy stawiali dom, czasem także były one dziełem rąk samych gospodarzy.