Jeśli stosuje się wymywanie kruszywa zanurzonego w powierzchniowej warstwie betonu, ważne jest, żeby to następowało po związaniu cementu, w początkowej fazie twardnienia. Praktycznie wymywanie wykonuje się po 36-48 godzinach od ułożenia betonu. Wcześniejsze ścieranie cementu i drobnego kruszywa z powierzchni większych zatopionych w betonie kamieni może spowodować naruszenie betonu i jego rozkruszenie, tym bardziej że do tego celu używa się dość twardych szczotek; natomiast wykonywanie tej operacji zbyt późno, po kilku dniach, wymaga znacznie więcej wysiłku. Resztki cementu znajdujące się w nierównościach powierzchni ziarn usuwa się bardzo często za pomocą kwasu solnego.
Wykonywanie płyt o powierzchniach fakturowanych żwirem lub tłuczniem wymaga dużej wprawy i powinno być powierzane doświadczonym pracownikom. Płyty z wymywanym kruszywem wykonuje się także w wytwórniach. Umożliwia to lepsze wykonanie betonu (zagęszczanie mechaniczne) oraz zmechanizowanie procesu oczyszczania powierzchni (mechaniczne szczotki stalowe).
Pewne efekty plastyczne można uzyskać przez dodawanie do wierzchniej warstwy betonu różnych barwników. Najczęściej stosuje się barwniki nieorganiczne odporne na światło i odczyn alkaliczny. Są to głównie tlenki żelaza o barwie czarnej, żółtej lub brązowej. Można również używać żółtego lub zielonego tlenku chromu, białego dwutlenku tytanu oraz ultramaryny. Dla uzyskania barwy ciemnoszarej lub czarnej dodaje się do betonu sadzy.
Do budowy ogrodowych nawierzchni betonowych zaleca się stosowanie betonu napowietrzonego. Uzyskuje się to dzięki wprowadzeniu specjalnych domieszek powodujących powstawanie podczas mieszania betonu dużej ilości mikroskopijnych pęcherzyków. Zaletą betonu napowietrzonego jest lepsza urabialność związana z większą plastycznością, występującą dzięki zmniejszeniu się tarcia wewnętrznego. Betony takie odznaczają się znacznie mniejszą nasiąkliwością, czyli wykazują większą wodoszczelność. Napowietrzanie betonów zmniejsza nieznacznie wytrzymałość mechaniczną. W Polsce jako związki napowietrzająco-uplastyczniające stosuje się mieszaniny kwasów żywicznych ze związkami lignosulfanowymi oraz związki powierzchniowo czynne, np. eter alkilofenolowy. Środki te są dostarczane jako preparaty płynne lub sproszkowane pod nazwą Abisod.