Sposoby oświetlenia stosowane we współczesnej architekturze wnętrz. Można je podzielić na dwie grupy – pierwsza to tzw. oświetlenie bezpośrednie, druga – pośrednie wraz z tzw. oświetleniem architektonicznym. Tradycyjne oświetlenie mieszkania za pomocą lamp wiszących, żyrandoli i kinkietów można zaliczyć do grupy pierwszej. Oświetlenie pośrednie, dające możliwość ciekawych, niebanalnych rozwiązań jest kolejnym polem do popisu dla majsterkowiczów. Na przykład zamiast wieszać na środku sufitu przypadkowy w formie żyrandol, można oświetlić pokój światłem rozproszonym, budując na obrzeżu sufitu rampę (sztuczny gzyms), za którą ukrywa się oprawy.
W przedpokoju, sypialni czy salonie można wykonać „świecący sufit” w formie podwieszonego stropu (z matowej szyby, lekkiej tkaniny lub lekkiej ażurowej konstrukcji drewnianej) oświetlonego z góry. Podobnie zza desek-ramp oświetla się ścianę z ekspozycją obrazów lub roślin oraz ścianę z oknami, ukrywając źródło światła za karniszem, tak że w efekcie otrzymuje się „świecące zasłony”.
Dobre efekty uzyskuje się też podświetlając półki, wnęki regałów, tafle lustra itp. Oświetlenie pośrednie to także reflektorki nisko umieszczone wśród zieleni, ukryte między statuetkami rzeźb lub instalowane na podłodze za kanapą, fotelem lub innym meblem. Wybór sposobu oświetlenie mieszkania należy do domowego projektanta, podobnie jak wybór rodzaju źródeł światła, opraw, kształtów lamp. W konkurencji światło żarowe kontra jarzeniowe zwyciężają w mieszkaniach zwykle żarówki. Oświetlenie fluorescencyjne, chociaż ekonomiczne i niekłopotliwe, ma chłodną barwę. Tymczasem światło we wnętrzu mieszkalnym powinno stwarzać nastrój ciepła, przytulności, bezpieczeństwa. Stąd zimne oświetlenie jarzeniowe należy stosować jedynie w pomieszczeniach użytkowych, w których jest wymagane dobre oświetlenie podczas wykonywanych zajęć (np. nad blatem roboczym w kuchni, nad umywalką w łazience). W pozostałych pomieszczeniach korzystniejsze wrażenie sprawia światło tradycyjnych żarówek.